Czerń skrzydeł Twoich

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Kazimiera Zawistowska
Tytuł	Czerń skrzydeł Twoich
Pochodzenie	Poezye cykl Znużenie
Data wydania	1909
Wydawnictwo	H. Altenberg
Druk	W. L. Anczyc i Sp.
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały cykl Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[79] Czerń skrzydeł Twoich rzucasz mi na lica A przez Twych skrzydeł okiennicę czarną, Miast patrzeć w słońca ulewę pożarną, Ja w chłodne srebro, patrzę, fal księżyca. Jaki tam spokój i jaka tęsknica! Ponad tą ziemią wystygłą, cmentarną, Cisza swą lampę roztliwszy ofiarną, Światłem ją próchen poi i podsyca. Jaki tam spokój — bez miary — bez końca Siedziba duchów odesłanych z ziemi. Duchy, co ziębły wśród powodzi słońca, Ciszę tę chłoną oczyma sennemi, I zaświatowy czując wiew błękitu, Zastygłe, martwe, przędą sen niebytu,

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Kazimiera Zawistowska.