Czasem ma dusza

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Kazimiera Zawistowska
Tytuł	Czasem ma dusza
Pochodzenie	Poezye cykl Znużenie
Data wydania	1909
Wydawnictwo	H. Altenberg
Druk	W. L. Anczyc i Sp.
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały cykl Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[78] Czasem ma dusza jakby świetlna grota, Godowych świateł nieci krąg olbrzymi. I mar wygnanych wraca rój pielgrzymi Przez umajone wraca zielem wrota. Wchodzących wita gędźba lutni złota... W struny kwiatami ktoś uderzył wiosny, Więc grają wszystkie, grają hymn miłosny, Grają jak słońca zawrotna pieszczota!... ................. Po co dłoń kładziesz gasząc świetlne luny, Ty widmo, przyszłe z pod kurhannych zwyży, Ty, co w pierś chłoniesz jęk spróchniałych krzyży — Po co dłoń kładziesz cisząc złote struny... Zostaw — niech grają — niech się ucieleśni Ostatni akord mej ostatniej pieśni...

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Kazimiera Zawistowska.