31 Grudnia 1886 r.

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Leo Belmont
Tytuł	31 Grudnia 1886 r.
Pochodzenie	Rymy i Rytmy. Tom I cykl Wiązanka różnych tematów
Data wydania	1900
Wydawnictwo	Jan Fiszer
Druk	Warszawska Drukarnia i Litografja
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały cykl Pobierz jako: Cały tom I Pobierz jako:
Indeks stron

[439]{{#lst:Strona:PL Leo Belmont-Rymy i rytmy t.1.pdf/439|s439|}} [440] Średnicę tarczy słonecznej dostrzega Popod największym instrumentu kątem, — Czemu-ż to wówczas wszystkie okna płoną I z cichych ulic, nocy Sylwestrowej, Widzisz tańczących sylwetki na szybach, Znowu odbite i znów znikające!… Gdzież jest ta spójnia między nieb zjawiskiem A szałem uciech, gwarem biesiadniczym, Radosnem okiem, powinszowań chórem, Porozumieniem żołądka z półmiskiem?! ............ Ja znam tę spójnię, ja wiem, gdzie ten związek: Nicią, co łączy nieskończoność z sercem, Astronomiczne — z życiowemi fakty I obieg ziemi z naszej krwi obiegiem, Jest ta sprężyna, która się nazywa Poczuciem życia, świadomością życia! ............ Żyć! żyć! oddychać! pełnemi płucami Wciągać powietrze! być kochanym, kochać! Widzieć i słyszeć! myśleć i uczuwać! Uczuwać cudze życie sympatyczne W uścisku dłoni i oddawać uścisk! Unosić żywą istotę śród tańca Przy rzeźkich tonach swawolnej muzyki, Bawić się, śmiać się, żartować i paplać, Sprzeczać się, godzić, zachwycać się, ganić, Smakować wino, podniebienie pieścić, [441] W szystko to — żyć jest i uczuwać życie! ............ Lecz, że powszednia mechaniczna praca Jakby odbiera to życia poczucie, — Że mgła codziennych trosk i obowiązków Zaciemnia zwykle rozkoszną świadomość Tego, że żyłeś i że żyjesz dotąd, — Że nikt nie liczy życia na sekundy, Na dnie i noce, minuty, tygodnie, Bo to zbyt małe są kawałki czasu I łatwo giną śród potoku wrażeń, — Więc całą rozkosz świadomości życia — Zlewamy w jeden dzień, co kończy sumę Większej dni liczby… Sylwestrowy wieczór Jest to ów wieczór, w którym każdy człowiek Spostrzega jawnie, że rok cały przeżył, Że w wszystkie roku ubiegłe minuty Puls drgał mu zawsze i serce mu biło. W połowie roku, lub przed jego końcem Śmierć nie przecięła mu nici żywota Ócz nie zgasiła, krwi nie oziębiła! Z tego co przeżył najwyższa potęga Jednej mu tercyi odebrać nie może!… ............ A większa rozkosz jeszcze w tem się mieści, Że Stary Rok ten w chwili, gdy się kończy, Nie kończy czasu i nie kończy życia I nic nie kończy!… Bo oto tam — spójrzcie [442]{{#lst:Strona:PL Leo Belmont-Rymy i rytmy t.1.pdf/442||s439}}

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Leopold Blumental.