SERDECZNA PIEŚŃ.
Serdeczna pieśń, skrzydlaty ptak,
Jak płomień pierś rozpiera,
I rzuca się w powietrzny szlak,
Do życia się wydziera.
Serdeczna pieśń jak gwiazda drży,
Objęta wkoło mrokiem,
I ciemną noc promiennym swym
Ciągle przebija wzrokiem.
Bo życiem jej ciepło i blask
I miłość i cierpienia,
Przeszłości grób, przyszłości świt,
Źródłami jej — natchnienia.
Serdeczna pieśń unosi się
Nad prochy i nad pyły,
Ponury fałsz, zasadzek sieć —
Nie zgnębią lotnej siły!
I nieraz ją brano na strzał,
Szarpano jej purpurę,
Lecz młody duch tylko się śmiał
I dumnie wznosił w górę.
I nieraz tłum ją skrzywdził już,
Nie szczędził głazów, błota,
Lecz ona wśród słonecznych zórz
Stała nietknięta, złota!
