Strona:Upominek. Książka zbiorowa na cześć Elizy Orzeszkowej (1866-1891).pdf/71

JEDYNA. Bal wre i szumi... djamenty i oczy Tęczową łuną roziskrzają lice, Jako sny płyną piękne tanecznice, Jak wiatr tancerzy tłum hula ochoczy. Widziałem jedną w tym tłumie dziewicę, Zdala od tanów, w oknie, na uboczy, Wśród ciemnych ulic błądziły jej oczy, Jako dwie czarne smutne żałobnice. Czemuż nie tańczy ta biała dziewczyna? Patrzeć w ulice!? cóż tam ciekawego? Pospólstwo słucha balowych hałasów. Ach, ona w tłumie tym świetnym — jedyna Uczuła może, że na bal ten biegą, Tam, zdołu, głuche przekleństwa parjasów.  Kraków.Franciszek Henryk Nowicki. 59