Strona:Upominek. Książka zbiorowa na cześć Elizy Orzeszkowej (1866-1891).pdf/47

<section begin="tyt"/> Z CYKLU: CIRCULUS VITIOSUS. <section end="tyt"/> <section begin="Zagaśnij"/> 1. ZAGAŚNIJ, SŁOŃCE! Zagaśnij, słońce! bo na cóż promienie, Które do serca nie wnikają głębi? Niechaj do reszty mnie ten lód wyziębi, Jakim na okół tchnie boże stworzenie... Dziwnie, że człowiek, co wyszedł zpod ciepłej — Jak mówią — ręki Mistrza nad mistrzami, Nawet najmniejszą iskrą nie omami Bratniego serca i myśli zakrzepłej... Straszna w tem wszystkiem mieści się zagadka: Albo człowieka żaden Bóg nie stworzył, Lub z powszechnego prawa tak wydrożył, Tak się wypalił duch mój do ostatka, Że dlań już ognia żadnego nie stanie... Zagaśnij, słońce! Po cóż rozwiązanie! <section end="Zagaśnij"/> 35