Strona:PL Zieliński Elementy dramatyzmu.pdf/58

śnie zwiastun. „A więc nie trzeba, żeby Medea mordowała dzieci przed oczami publiczności, lub żeby przed oczami tejże Prokne się przemieniała w ptaka; to co mi przedstawiają tak, budzi we mnie niedowiarstwo lub wstręt“ (incredulus odi). To znaczy: nie powinny być przedstawiane bezpośrednio zdarzenia albo zbyt okropne, albo takie, które nie dają się przedstawić przekonywająco (jak naprzykład metamorfozy). Oczywiście jest to motyw niezależny od zewnętrznych warunków sceny, jak się więc stosują do niego poeci i publiczność nowych czasów?
 Co do czasów Szekspira, to oczywiście ludzie mieli wtenczas nerwy daleko mocniejsze od nerwów Horacego. Już nie mówiąc o takim zbiorze okropności, jakim jest „Tytus Andronikus“ — tragedja niewątpliwie niemożliwa w naszym repertuarze — wystarczy wziąć takie jego powszechnie znane dramaty jak Makbet“ i „Król Lear“. Tam siepacze Makbeta mordują na scenie młodą żonę