Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0896

Zajzdrościć, zazdrościć.

Zajzdrość, zazdrość.

Zajzrzeć, p. Zajrzeć.

Zajźrzeć, p. Zajrzeć.

Zak, p. Żak.

Zakalić, zrobić zakalistym.

Zakalisty, pełen zakalców, zakalcowaty (chleb Z.).

Zakał, zakała, 1) plugastwo zaległe (lekarstwo to lipkości i zakały z pęcherza wypędza); 2) zarodek, zawiązek czego niedobrego (Z. grzechu; Z. w sercu nosi); 3) gniew, zawiść, chrapka; 4) przywara, skaza, wada, plama (obywatel bez zakały); 5) plama hańba, wstyd (Z. dla całej familji; Z. imienia; nie warta tylko hańby i zakały); 6) zachmurzenie, zasmucenie.

Zakała, p. Zakał.

Zakamialszy, więcej zakamieniały niż drugi.

Zakamiały, zakamioniały, zakamieniały, zatwardziały (Z grzesznik, lichwiarz; zakamiała nienawiść = zastarzała, zawzięta).

Zakamieć, zakamienieć, zatwardzieć (Z. na bicie; zakamiało serce Faraona).

Zakamienić, zakamić, zamienić w kamień, zatwardzić.

Zakamienować, zakamionować, zabić kamieniami, ukamienować.

Zakamioniały, p. Zakamiały.

Zakamionować, p. Zakamienować.

Zakapać, niedok. zakapywać, zakropić (Z. ranę = zapuścić w nią krople).

Zakapywać, p. Zakapać.

Zakarmić, zabić zbytniem karmieniem, zapaść.

Zakarować, 1) karując zawieść; 2) Z. armatę = odwróciwszy ją ogonem naprzód, zamocować do wózka w podróż.

Zakarpować, zakarczować.

Zakasać się, z usilnością zabrać się do czego.