<section begin="s394g"/>
Kto nie marzył, nie cierpiał, kamieniem węgielnym
W młodości gmachu życia rano nie założył,
O! próżno, ten nie będzie nigdy nieśmiertelnym,
Popełza drogą karłów co mu świat przysporzył.
<section end="s394g"/>
<section begin="s394d"/>
Odkąd słońce wam wschodzi nad młodości zorze,
Pomnijcie, że ten pług wasz Polską ziemię orze! —
Żyjcie na niej wspomnieniem co w dni święte sięga —
Co Bóg spoił, wiek ani człowiek nie rozprzęga! —
<section end="s394d"/>
<section begin="s394dd"/>
Próżno wołać że ludzie wszyscy głazy ziemne!
Serce z między nieczułych gdy wstanie czujące,
To czuwa nad samemi za nieczynnych czynne,
I czuciem je pochłania, jak krocie gwiazd słońce!
<section end="s394dd"/>
<section begin="s394ddd"/>
Duch prosty stąpa prosto — drogi widomemi,
I jego orle skrzydło, ginąc, nie ulega.
<section end="s394ddd"/>
