Patrzę z zielonej wyżyny

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Leo Belmont
Tytuł	Patrzę z zielonej wyżyny
Pochodzenie	Rymy i Rytmy. Tom I cykl Na łonie natury
Data wydania	1900
Wydawnictwo	Jan Fiszer
Druk	Warszawska Drukarnia i Litografja
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały cykl Pobierz jako: Cały tom I Pobierz jako:
Indeks stron

[83] ∗ ∗             ∗ Patrzę z zielonej wyżyny Na białych domeczków sznur W głębi zielonej doliny, Na stokach zielonych gór… U stóp mam kobierzec wiosny Z świetlisto-zielonych łąk A ciemno-zielone sosny Girlandą wiją się w krąg Z gęstwiny w niebios szafiry Modlitwy śle ptasząt chór, A delikatne zefiry Łagodnie wieją śród gór… Wszystko tu ciszą tchnie miłą, Jakgdyby burz nadszedł kres, Jakgdyby trosk tu nie było, Nie było gniewu ni łez… [84] Taki tu spokój, pogoda Jakgdyby w szczęśliwym śnie, — Natura wieczyście młoda Miłością bytu tu tchnie. Wzbija się słonko w lazury I rzuca promieni snop: Wesoło śmieją się góry Błękitny śmieje się strop. Idzie doliną uciecha I śmieje się domków sznur — I w słońcu już się uśmiecha Nawet poważny ten bór!… Motylki wszczęły radośnie Śród polnych kwiatków swój tan… ............ Ktoś dłoń przykłada miłośnie Do starych mej duszy ran. Już myśl zagadek nie szuka Topnieje i ból i złość… Pogoda do serca puka — Ten nader rzadki mój gość!…

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Leopold Blumental.