Nędznicy/Część druga/Księga siódma/VII

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Victor Hugo
Tytuł	Nędznicy
Data wydania	1900
Wydawnictwo	Księgarnia S. Bukowieckiego
Drukarz	W. Dunin
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	anonimowy
Tytuł orygin.	Les Misérables
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cała księga siódma Pobierz jako: Cała część druga Pobierz jako:
Indeks stron

[322]

VII.

Ostrożność w sądzie.

 Historja i filozofja mają odwieczne obowiązki, które zarazem są bardzo proste; potępić Kaifasza biskupa, Drakona sędziego, Trimalcjona prawodawcę, Tyberjusza cesarza, rzecz jasna, prosta i oczywista, nie mająca w sobie nic zawikłanego. Ale prawo życia na ustroniu, mimo niewłaściwości swoich i nadużyć, winno być uznane i szanowane. Cenobityzm jest zagadką ludzkości.
 Gdy mowa o klasztorach, tych schronieniach błędu, ale niewinności, obłąkania, ale dobrej woli, ciemnoty, ale poświęcenia, katuszy, ale męczeństwa, zawsze prawie należy powiedzieć i tak i nie.
 Klasztory to sprzeczność. Cel ich — zbawienie, środek — poświęcenie. Klasztor to najwyższe samolubstwo, którego wynikiem jest najwyższe zaparcie.
 Abdykować, by królować — taką zdaje się dewiza mnichostwa.
 W klasztorze cierpią, by używać. Biorą weksle na śmierć. Na noc ziemską eskontują światło niebieskie. W klasztorze przyjmuje się piekło, jako zadatek przyszłego dziedzictwa w niebiesiech.
 Obłóczyny lub przywdzianie habitu, są samobójstwem, które wieczność zapłaci.
[323] Nie zdaje nam się, by w takim przedmiocie stosownemi były żarty. Wszystko tu jest poważne, równie dobre, jak złe.
 Sprawiedliwy marszczy brwi, ale nie uśmiecha się złośliwie. Pojmujemy gniew, nie rozumiemy złośliwości.

---

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Victor Hugo i tłumacza: anonimowy.