Uwaga |
---|
M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Pysk
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Pysk, morda, ryj, gęba, paszcza; twarz, usta u człowieka: daj p-a! = ucałujmy ś.; otworzyć na co; wielki p. = rozdziawić usta z podziwieniem; dać komu w p., strzelić kogo w p. = uderzyć go w twarz; dostać w p. = być uderzonym w policzek; stul p.! = zamiklnij!; mocny w p., ma wielki p. = jest pyskaty, zuchwały w gadaniu; wywrzeć na kogo p., wyjechać na kogo z p-iem = zacząć wymyślać; zbić, sprać komu p-i = wyłomotać po policzkach; zmarzły mi p-i = policzki; jakby mi kto dał w p. = zawstydziłem ś., zażenowałem ś. w gwałtowny sposób; ciemno, choć daj w p. = zupełnie ciemno.
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego |
Data wydania | 1916 |
Wydawnictwo | M. Arcta |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | P – wykaz haseł P – całość |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.