Uwaga |
---|
M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Przypadek
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Przypadek, to, co ś. nagle, niespodzianie zdarzyło; zdarzenie, wypadek, trafunek, zbieg okoliczności, zrządzenie losu, okoliczność, raz; los szczęścia, traf: spuścić ś. na p.; przygoda, awantura, wydarzenie: szczęśliwy, smutny, nieszczęśliwy p.; w lm. dzieje, przygody życia; w gram., jedna z form deklinacji imion, wyrażająca pewien stosunek między osobami a. przedmiotami: p. 1-y = mianownik, p. 2-i = dopełniacz, p. 3-i = eelownik, p. 4-y = biernik, p. 5-y = wołacz, p. 6-y = narzędnik, p. 7-y = miejscownik; odmieniać przez liczby i p-i = deklinować; w każdym p-u = w każdym razie, bądź co bądź: w p-u, gdyby = w razie, gdyby; w medyc., objaw, symptom choroby; p-em, przysł., przypadkowo, nieumyślnie, czasem, czasami, broń Boże!
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego |
Data wydania | 1916 |
Wydawnictwo | M. Arcta |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | P – wykaz haseł P – całość |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.