Uwaga |
---|
M. Arcta Słownik Staropolski/Zakroić
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Zakroić, niedok. zakrawać, 1) Z. na co = kasować się, zagiąć parol (zakrawa na otrzymanie tego urzędu); 2) Z. rozumu = postąpić rozumnie; 3) wieleś zakroił na dziecięcia, tego u nas i starzy nie wiedzą = dokazałeś, zamierzyłeś; 4) zakrawać kogo, czego = zarywać; być podobnym do kogo, do czego (zakrawa Włocha, Żyda, włoszczyzny = pachnie Włochem, Żydem; zakrawać pańskiego, dworzańskiego, boskiej natury; ojcowskiego zakroił = po ojcowsku postąpił).
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | M. Arcta Słownik Staropolski |
Data wydania | ok. 1920 |
Wydawnictwo | M. Arcta |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | skany na Commons |
Inne | Z – wykaz haseł Z – całość |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
{{#lst:Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0901|nic}}
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Władysław Niedźwiedzki, Antoni Krasnowolski.