III Opiłki z poematu Diament/III

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ernest Buława
Tytuł	III Opiłki z poematu Diament
Podtytuł	III. Dla Polykratesa
Pochodzenie	Piołuny
Data wydania	1869
Wydawnictwo	Jana Ignacego Kraszewskiego
Druk	J. I. Kraszewski
Miejsce wyd.	Drezno
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[51]{{#lst:Strona:Piołuny.pdf/51|s51d|}} [52] Smutni, poczęliśmy ową dysputę ludzkiéj duszy tam!... nieśmiertelności, Gdzie dośpiewuje duch poczętą nótę Tak jak ją począł — w świetle lub ciemności!… Siądź na tym moście czasem — i wspomnienia Poszli w ten błębitbłękit gwiazdami odziany, A w nurt spieniony górskiego strumienia Rzuć kamień — z mostu w złotéj fali piany... Tylko te gwiazdy! na niebiosach sztuki! Zresztą — tu niema nic — węże i kruki!... Jeźli tam powóz nadjechałby nocą, Nie rzuć, kamienia — wzgarda będzie procą! W téj sali czasem — pod kolumną białą Stań, gdziem tak czysto wsparł czoło w zwyczaju. Gdy Beethowena myśli, echo grzmiało Jak gdyby ocean — leciał z Sinaju!... Dziś — bądź zdrów — z uczuć zbyt bujnych nasienia Urasta hydra piekielna zwątpienia... Bądź zdrów — niech w względach fortuna cię chowa. Grzmi niebo — dzwoni już trąbka pocztowa... Burzą mnie życie otacza dokoła — Łodzią jest życie — falami nadzieja... A jednak płynę z wytrwaniem sokoła Choć tak daleko moja Leukoteja!...

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Tarnowski.