Dzwony (Rozdzwoniły się we mnie...)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Władysław Orkan
Tytuł	Dzwony
Pochodzenie	Poezje Zebrane tom II
Redaktor	Stanisław Pigoń
Data wydania	1968
Wydawnictwo	Wydawnictwo Literackie
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór
Indeks stron

[53] DZWONY Rozdzwoniły się we mnie dzwony, Z tajni ich tony hen się łonią, Południe, północ, wszystkie strony Młodości mej na pogrzeb dzwonią.   W pustce, w jesionów rząd wtulony,        5 Żałobą okrążany wronią, Przechodzę w myśli lata — skony, A dzwony dzwonią, dzwonią...   W dole, jak zmrok nieprzenikniony, Staw się tajemną czerni tonią —        10 Czyż ze dna jego wstają tony, Co tak zmroczniałą głębią dzwonią —?   O, jaki smutek niezgłębiony! Patrzę na oną okrąż wronią, Na te włonione w zmierzch jesiony,        15 A dzwony dzwonią, dzwonią... 13. III. [1]913

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Orkan.