| Uwaga |
|---|
Dzień w Naturze
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Dzień w Naturze |
| Pochodzenie | Poezye Studenta Tom I |
| Data wydania | 1863 |
| Wydawnictwo | F. A. Brockhaus |
| Miejsce wyd. | Lipsk |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tom I Pobierz jako:
   |
| Indeks stron | |
A słońce rozpędzając chmur trzody promieniem,
Pędziło je przed sobą, ulatując w sile. —
Już nad góry niebieskie oparło twarz młodą,
I ztamtąd tocząc wzrokiem po państw swych dziedzinach,
Oświecało otchłanie, ozłacało wodę,
Grając światłem w najgłębszych fal czystych głębinach.
A orzeł w ciszy, z wichrami się gonił
I w słońce patrząc, skrzydłem słońcu się pokłonił. —
Kwiaty słały hymn woni, drzewa śpiew radości —
Ziemia milionem istot gdy świeciła cudnie,
Grała hymn stron swych, głosem witając południe.
Kruk tylko wisząc kędyś w chmurach wysokości,
Zakrakał: Próżność próżności! —
I słońce się zmarszczyło — na ten głos zuchwały —
Czoło zasnuło chmurą, i wichry rozkuło,
A szalone się wichry w okół rozleciały
I chmury swe warkocze rozplatały śmiało,
A strumienie ku ziemi głośno się rozlały
I piorun w łono ziemi ugodził śród burzy —
A słońce chwilą rade osłoniło lica,
I kiedy ziemia, niebo w pokorze się trwoży
Drgała błyskawica! —
Lecz już ciszej — i chmury jak trzody z swej paszy
Gonią się na noc cichą, z błoni niebios grzmiącej,
Już ziemia odetchnęła, grzmot już w dali straszy
I niknie coraz dalej za górami drżący! —
Echa śmieją się w górach z grzmotów uciszonych,
A w dolinie strumienie huczą z łóż spienionych.
Słońce wyjrzało dumnie, jak zwycięzca w góry,
Na zwyciężonych patrzy, w chwili przebaczenia,
I znowu ptasząt głośne gaworzyły chóry,
Znów lasy i łąk kwiecie hymnem uwielbienia,
Nawet człowiek wyciągnął ręce i dziękuje
Za światłość i za ciepło, które w sobie czuje! —
Orzeł wzleciał i słońce pozdrowił skrzydłami,
Utonął gdzieś z radości dzikiemi krzykami,
