Do P. V. G.

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ernest Buława
Tytuł	Do P. V. G.
Pochodzenie	Piołuny
Data wydania	1869
Wydawnictwo	Jana Ignacego Kraszewskiego
Druk	J. I. Kraszewski
Miejsce wyd.	Drezno
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[96]{{#lst:Strona:Piołuny.pdf/96|s96d|}} [97] Gdyś krzyknęła: moje dzieci, To pobladły Styxu bogi, I Gluk stary w śnie stuleci Drgnął na matki krzyk złowrogi! ∗             ∗ ∗ Potém śniło mi się znowu Żem u stoków Pirenejskich, Wśród granitów Cyklopejskich, Wpośród winnic i parowu, Gdzie ocean rozigrany Na kwiecistych łąk dywany  Miota piany!... Zbłękitniony — cichy — senny W barkarolach twych promienny, Kiedy w ciszy po nad kraje Sierrów, nad myrtowe gaje  Księżyc wstaje!... A ty bosą gdzieś dziewczyną, Co po Sierrach kozy pasie, Nuci pieśni dzikie, ptasie I ulata gdzieś ptaszyną. A w warkoczu hebanowym, Z jednym maczkiem purpurowym Co wzrósł w gruzach Alkazaru, Rozśpiewana nad ruiną, Cygańskiego pełna czaru!... [98] Znów w Guitarri pośród Basków Zdało mi się być nad morzem, I na skałach myrtu lasków Oprzeć czoło, nad przestworzem Nieba — fal — nieskończoności! Przy twéj pieśni żałosności, Co tak krewna Ukrainie Jak tęsknota téj dziewczynie Od Paucorbo i Ernani!... ∗             ∗ ∗ Otóż znowu wielka Pani!... Pieśń skończona — pokój zimny! Palmy! kto potrafi lepiéj!... Zapaliłem! Brzmijcie hymny!... Cóż ci powiem? zapał ślepy, Zapał niemy! choć tak wielki — Wszakże po nad wyraz wszelki Bił ci brawo w tarabany Wulkan śniegiem przysypany... Kiedyś... może przywędruję, Za pieśń pieśnią podziękuję, A wspomnienie chwil tych razem Płaskorzeźbą pośród marzeń! [99]{{#lst:Strona:Piołuny.pdf/99||s99g}}

Przypisy

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Tarnowski.