Cnotliwa

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Leo Belmont
Tytuł	Cnotliwa
Pochodzenie	Rymy i Rytmy. Tom I cykl Akwarele i szkice węglem
Data wydania	1900
Wydawnictwo	Jan Fiszer
Druk	Warszawska Drukarnia i Litografja
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały cykl Pobierz jako: Cały tom I Pobierz jako:
Indeks stron

[106] Cnotliwa. W suterynach, dokąd zajrzał z rzadka Promień słońca złoty, Szyła suknie, głodem przymierała I strzegła swej cnoty. Nikt się nigdy nie zlitował doli Nieszczęsnej sieroty, Nikt nie widział łez walczącej z głodem Broniącej swej cnoty… Owszem… był ktoś, co chciał z drogi szwaczki Usunąć kłopoty, — Panicz pewien (na parterze mieszkał) Miał serca przymioty… [107] Nieraz zmierzchem, spotkawszy ją w bramie, Szeptał do sieroty, Że do zmiany jej losu potrzeba Jedynie ochoty… „W suterynach szyjąc suknie, zyska „Li tylko suchoty, „A u niego w gniazdku czeka szwaczkę „Promień szczęścia złoty; „Może powóz posiadać, brylanty, — „Dość tylko ochoty!“ Bladą twarz jej stroiły rumieńce Obrażonej cnoty, — I umarła z głodu… Żyć widocznie Nie miała ochoty!… Żyła dosyć… zszyła wiele sukien I ustrzegła cnoty… Równo z świtem wyszedł wóz samotny Szpitalnemi wroty… Na ubogą trumnę szwaczki padał Promień słońca złoty.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Leopold Blumental.