Arab i wielbłąd

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Józef Waśniewski
Tytuł	Arab i wielbłąd
Podtytuł	(Bajka)
Pochodzenie	Upominek. Książka zbiorowa na cześć Elizy Orzeszkowej (1866-1891)
Data wydania	1893
Wydawnictwo	G. Gebethner i Spółka, Br. Rymowicz
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Kraków – Petersburg
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cała część I Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[93] ARAB I WIELBŁĄD. (BAJKA). Są czasem dziwne stworzenia — Weźmy, naprzykład, wielbłąda: Spokojny i cierpliwy, dola go nie zmienia, I, by gasić pragnienie, pić niezawsze żąda. Arabowi w podróży Przez rozległe pustynie zabrakło raz wody, Ze znużenia, z pragnienia wzrok omdlenia mruży, I cierpi, choć silny i młody... Tymczasem jego wielbłąd kroczy raźno daléj, Nie mdleje, nie upada, ni na los się żali; Ochrania go od cierpień w najgorętszej dobie Zdrój, który nosi sam w sobie. — „W sobie... — powtarza Arab, jak słowa namaza, W sobie...“ — i kiedy chwyta rękojeść żelaza, Rzekł wielbłąd do niego w spokoju: — „Biada, kto w dobie skwarnej nie ma w sobie zdroju, Próżno wtedy pustynię życia przejść się kusi, Nawet blizki już celu swojego — ledz musi“.  Warszawa.Józef Waśniewski.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Józef Waśniewski.