Z płomieni

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ernest Buława
Tytuł	Z płomieni
Pochodzenie	Piołuny
Data wydania	1869
Wydawnictwo	Jana Ignacego Kraszewskiego
Druk	J. I. Kraszewski
Miejsce wyd.	Drezno
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[105]{{#lst:Strona:Piołuny.pdf/105|s105d|}} [106] Oj! targałoś się serce me targało Jak rumak dziki w stepu bezbrzeżach samotny, Jak wodospad w otchłanie z szczytów niepowrotny Nim pobieży w doliny gdzie szczęście bujało… Jak we dzwonie wieżowym dzikoś się miotało, Jeźli dźwięk twój popłynie nad głowy uśpione, Niech ostatni raz płynie! zrywam liry strunę. Twoich głosów o piersi dość już uleciało, Niech przepadną w otchłaniach harmonij szafiry I nie powrócą — aż przybiorą ciało!... Oj targałoś się serce me targało!...

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Tarnowski.