Wnuka zdrajcy

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ernest Buława
Tytuł	Wnuka zdrajcy
Podtytuł	Ballada
Pochodzenie	Piołuny
Data wydania	1869
Wydawnictwo	Jana Ignacego Kraszewskiego
Druk	J. I. Kraszewski
Miejsce wyd.	Drezno
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[88]{{#lst:Strona:Piołuny.pdf/88|s88d|}} [89] Dziś wojewodzie sprawia przenosiny — Zjechał z swą lubą, pełną wdzięku, czaru, Ale coś chmurne oblicze rodziny, A wojewodzie, chociaż pełen żaru, Z puharu leje ogień w młode łono, I czasem tylko wpół wykrzyknie: żono! Wojewodzina jak konwalia biała Co niepoznana gdzieś na łąkach schodzi, Stoi z uśmiechem drżąca i nieśmiała — W koło szaleją towarzysze młodzi, — Wojewodzina młoda była czczona, Nieszczęściem tylko — ze zdrajcy zrodzona! W staréj komnacie, w adamaszków cieniu Spoczęła młoda para po znużeniu, Komnata niknie, w półcieniach miesiąca Co złoty promień przez arkady wtrąca; Śpi panna młoda — lecz czuwa pan młody, Choć w nim strudzenia więcej niż swobody... I pojrzał w górę — źrenicom nie wierzy, Serce mu młotem o piersi uderzy, Od górnych sklepień, makatą nad łożem Kapie kroplami krew... o biada! biada! Z firanek śnieżnych na marmur upada I tętni głucho, jakby słowem Bożém!... [90] Zrywa się sępem wojewodzic młody — Przebóg!... o żono! Patrz — ta krew u góry! Ach jękła żona w głos drżący, ponury: To krew co spada na wiek méj swobody!... Przysięgam!... jam niewinna —! winowajcą Był dziad mój… biada, mężu! On był zdrajcą!... Zakryła oczy w śnieżne połamane Dłonie, a na jéj głowę kropla krwawa Spadła jak ogień, i skarga wezbrana W rozdzierający płacz, buchnęła łzawa… Pan młody ryknął jako pomsta boża: O wnuko zdrajcy! precz od mego łoża!... I z swéj komnaty z pochodnią wyleciał, A drzwiami oddźwięk kapeli przeleciał, — I panna młoda dziko się zaśmiała, Wojewodziński kindżał w pięść porwała I niem dziewicze piersi przeorała — Gdy cichy księżyc po nad nią przyświecał. — I wstaje słońce rumiane, jaskrawe, Goście uciekli — sławne gody krwawe. I słońce świeci nad łożem dziewczyny. Ona śpi cicho — w koło niéj maliny Krwawią się tylko rozsypane mnogo, Krew już nie kapie — i nie ma nikogo. — [91]{{#lst:Strona:Piołuny.pdf/91||s91g}}

Przypisy

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Tarnowski.