Weronika

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Kazimiera Zawistowska
Tytuł	Weronika
Pochodzenie	Poezye cykl Święte
Data wydania	1909
Wydawnictwo	H. Altenberg
Druk	W. L. Anczyc i Sp.
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: Cały cykl Pobierz jako: Cały zbiór Pobierz jako:
Indeks stron

[103] Weronika W zgorzeli słońca, po piaskach Golgoty, Szła z niemi razem... A szły jako stado Białych łabędzic, wplecione gromadą Bolesnych kwiatów, między stalne groty. Wszystkie szły za Nim wśród żołnierskiej roty — Aż pod trzech krzyżów rozpostartych kołem Stanąwszy przy Nim, w proch runęły czołem... A On Je wzrokiem policzył tęsknoty, I szukał dłoni, coby Mu pot krwawy, I ślinę wzgardy, i pyły kurzawy Z twarzy otarła. Lecz w śmiertelnej męce Bezsilne były Magdaleny ręce... Tylko litosnej Weroniki chusta, Skroń Mu otarła, i lice i usta.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Kazimiera Zawistowska.