Strona:Wiktor Hugo - Nędznicy cz2.pdf/345

 — Sypiała w trumnie od lat dwudziestu za wyraźnem pozwoleniem naszego Ojca Św. Piusa VII.
 — Tego co koronował cesa... Buonaparte.
 Człowiek tak zręczny jak Fauchelevent nie w porę wybrał się z tem przypomnieniem. Szczęściem nie słyszała go przełożona, zajęta swą myślą. Mówiła dalej:
 — Ojcze Fauvent?
 — Słucham wielebnej matki!
 — Święty Diodor, arcybiskup Kappadocji, chciał by napisano na jego grobie ten jeden wyraz: Acarus, co znaczy robak ziemny; stało się jak żądał. Czy prawda?
 — Prawda, wielebna matko.
 — Błogosławiony Mezzocane, opat w Aquila chciał być pochowany pod szubienicą; stało się jak żądał.
 — To prawda.
 — Święty Terencjusz biskup Portu przy ujściu Tybru do morza, żądał by wyryto na jego kamieniu grobowym znak, jaki kładziono na mogiłach ojcobójców, w nadziei, że przechodnie będą pluli na grób jego. Stało się jak żądał. Trzeba spełniać wolę zmarłych.
 — Amen.
 — Ciało Bernarda, Guidonis, który urodził się we Francji pod Roche-Abeille, stosownie do jego ostatniej woli i pomimo zakazu króla Kastylji, przeniesione zostało do kościoła Dominikanów w Limoges, chociaż Bernard Guidonis był biskupem Tuy w Hiszpanji. Można utrzymywać inaczej?
 — Pewnie że nie, wielebna matko.
 — Fakt ten zaświadcza Plantawit z Fosse.
 Znowu przesunąwszy w milczeniu kilka ziarnek różańca, przełożona mówiła dalej:
 — Ojcze Fauvent, matka Ukrzyżowanie złożoną będzie do trumny, w której sypiała od lat dwudziestu.
 — Rzecz słuszna.
 — To jakby dalszy ciąg snu.
 — Więc mam ją zabić w tej trumnie?