Strona:Upominek. Książka zbiorowa na cześć Elizy Orzeszkowej (1866-1891).pdf/85

<section begin="p7"/> Ile kamieni w moście na potoku, Tyle ci westchnień posyłam w rozłące. <section end="p7"/> <section begin="p8"/> 8. STRAMBOTTO NAPOLITANO. (Imbriani: Canti pop. di prov. merid. II. 385). Dzieweczko moja, pójdziemy do Rzymu, Pójdziem papieża ucałować nogi; — „Ojcze nasz święty,“ — rzeczem, — „nie bądź srogi, Kochaliśmy się, rozgrzesz Ty nas, Panie“. On na to powie: — „Niech was Bóg rozgrzeszy; Gdy o mnie idzie, to ja wam nie ganię; I gdybym tutaj nie był ojcem świętym, Pierwszy-bym uczył, co to jest kochanie“. <section end="p8"/> <section begin="p9"/> 9. VILOTE VENEZIANE. (Angelo-Dalmadico. Venezia, 1857. I, 15, II, 21). — I cóż to szkodzi, że nie jestem ładna? Mój ukochany, który jest malarzem, Zrobi mię piękną, jako z gwiazdek żadna I cóż to szkodzi, że nie jestem ładna? O marynarzu, co mkniesz przez wód szlaki, Czy nie widziałeś mej lubej dziewczyny? — „Widziałem ci ją tam na dnie głębiny: Leżała w bieli i jadły ją raki“. <section end="p9"/> <section begin="p10"/> 10. RISPETTO TOSCANO. (G. Tigri: Canti pop. toscani. Firenze, 1856. Nr 212). Lilia wam dała nieskażoną białość, Barwę wam dała na poranku róża; <section end="p10"/> 73