Mnie czas już odejść, godzina wybiła!
Byłaś mi wszystkiem, boś mi prawdą była!
Więc ja nad wszystko ukochawszy ciebie,
Śnić nie przestając, będę śnił i w niebie!
Z moich popiołów, na twoje wezwanie,
Poeta kiedyś tu może powstanie,
Aby dośpiewał natchnionym chorałem
Czegom nie zdążył, czego nie umiałem!
By coś wielkiego w Północy utworzyć
I szwedzką chwałę w szwedzkiej pieśni złożyć!
Żegnam cię, pieśni, dla mnie duchem święta,
W życia marzeniach zaledwo poczęta!
Życia, wieczności obrazie wspaniały;
Z żalem was żegnam, pieśni ideały!
Późno! Już późno! Bracia, raz ostatni
Ślę wam od serca ten mój wyraz bratni;
Rozstanie krótkie tu pomiędzy nami!
W proch niech opada korona z laurami
I niech ostatnim już śmierci powiewem
Owiany, zasnę mym ostatnim śpiewem!
