Ta strona została skorygowana
ono potem od siedziby do siedziby, koleją przez ziemię, aż do brzegów morza, gdzie je już tylko same morskie foki i białe niedźwiedzie na lodach pojmą.
I Aecjusz je usłyszy i spyta: kto trąbi?
— „Atla — odpowiedzą mu tam w Rawennie — Król Hunnów wstał ze snu, na swoje wesele, więc taki znak dają, że on się zbudził“.
(Bierze róg do ust, mówiąc) Graj! (Trąbi i odpowiada mu zaraz mnóstwo rogów z po za ogrodzenia placu. — Attyla wsłuchuje się chwilkę w tę muzykę, potem mówi znowu z widoczną dumą) A co? (Po chwili) I mnież to umierać?...
(Wbiegają tłumnie ze wszech stron z pochodniami w ręku dworzanie).
Włocławek.Bogumił Aspis.
