Urodził się w Węgrach, na Podlasiu, w roku 1755. Nauki początkowe pobierał w szkołach Yezuickich w Warszawie, a w roku 1770 został kancelistą w Departamencie Sprawiedliwości Rady Nieustającej. Wkrótce zdolnościami swemi zwrócił na siebie uwagę Stanisława Augusta, który go obdarzył tytułem szambelana. Niedługo jednak cieszył się względami dworu. Obdarzony dowcipem złośliwym i uszczypliwym, napisał satyrę Portrety pięciu Elżbiet, w której dotknął osoby, należące do najwyższych warstw społecznych. Zmuszony wskutek tego opuścić Warszawę, pojechał do Włoch, a następnie zwiedził Francyę i Amerykę. Po powrocie do Europy mieszkał czas jakiś w Anglii, z powodu jednak nadwątlonego zdrowia udał się z polecenia lekarzy na południe Francyi. Umarł w Marsylii roku 1787. Oprócz wielu wierszy okolicznościowych napisał poemat satyryczny Organy, tłomaczył utwór J. J. Rousseau Pigmalion i wydał Bajki i Sielanki. Najkompletniejsze wydanie pism jego wyszło we Lwowie w r. 1882.