z księżniczką się żeni, to mocne słońce wiosenne, które ciepłymi promieniami odpędza mroźną zimę i odrodzenie przyrody sprawia[1].
Znana z powieści o św. Jerzym królewna Aja, którą smok pożreć pragnął, zapożyczyła swe imię od ziemi, αἷα, najdawniejszego nazwiska Kolchidy, gdzie król Aji, Ajetes kazał smokowi strzedz w gaju Aresa złotego runa. Także i Hagne-Kore była boginią chtoniczną i przedstawiała ziemię w jej powstrzymanej urodzajności przez zimę-smoka, a płodną i rozbudzoną do życia przez wiosennego młodziana, Kurosa, uosobienie letniego słońca. W tem rozumieniu można mówić o ίερὸς γάμος królowej maju, Kore z Kurosem, królem majowym. Były to zaślubiny innemi słowy, po myśli Ferecydesa z Syros, Dzasa z Chtonią, t. zn. słońca z ziemią, o charakterze chtonicznym[2]. Natomiast niepodobna w majowej uroczystości widzieć wraz z Usenerem odbicia niebiańskiego wesela, przyczem król i królowa maju mieliby zastępować niebiańską parę[3].
Z świętem majowem łączy się ulubiona zabawa, zwana królewskiem strzelaniem, a znany król kurkowy jest pozostałością dawnego, ludowego obchodu i nosi miano od drewnianego kurka, wyobrażającego koguta, do którego po miastach w bractwach strzeleckich po dziś dzień się strzela[4].
Lwów.
 |
 |
|
- ↑ Wünsche: Die Sagen vom Lebensbaum und Lebenswasser. Leipzig 1905, str. 104.
- ↑ U Dielsa fr. 2.
- ↑ W dziele zacyt. str. 141.
- ↑ Encykl. powsz. Orgelbranda s. v. Kur. Por. zabijanie koguta, wiejską zabawę w niemieckich stronach Śląska Górnego, tudzież na austryackim Śląsku. Drechsler I, 57 i 161; II, 73, 91 i 225.
