Strona:PL Zieliński Elementy dramatyzmu.pdf/62

powoli ustępuje miejsca dramatyzmowi, akcja odbywa się już nie za sceną, lecz na scenie, przed oczami widzów; czy w tych nowych warunkach obecność chóru jest pożądana — powiem więcej, możliwa? Oto przykład. W „Elektrze“ Sofoklesa Orestes, bohater tragedji, jak już wiemy, musi działać podstępem: przynosi jako goniec fałszywą nowinę o swojej własnej śmierci, aby uśpić podejrzliwość Klitemnestry i jej męża i, korzystając z ich beztroski, oboje zabić. Zdarza się jednak tak, że ów rzekomy goniec spotyka przed zamkiem królewskim swoją wierną siostrę Elektrę; że ona jest wierną jemu, w tem przekonywa go jej rozpacz na wieść o jego zgonie. Jej więc może śmiało odkryć tajemnicę, ale tu przecież jest jeszcze chór piętnastu dziewcząt Miceńskich. Czy może rozsądny człowiek tajemnicę takiej wagi powierzyć piętnastu nieznajomym dziewczętom? Poeta oczywiście odczuwał tę trudność: jego Orestes pyta naprzód Elektrę,