Strona:PL Zieliński Elementy dramatyzmu.pdf/55

rozważał to, co od nich słyszał. Wtenczas cała tragedja miała jeszcze nie dramatyczny, lecz liryczno-epicki charakter i w ramach takiej tragedji rola zwiastuna nie stanowiła żadnej sprzeczności, lecz była zupełnie naturalna. Jako przykład tej liryczno-epickiej tragedji pozostały nam „Persowie“ Eschyla. To więc była przyczyna przejściowa i sama tragedja starożytna w swym dalszym rozwoju ją przezwyciężyła. A że pomimo to rola zwiastuna nie była usunięta, to spowodowały dwie pozostałe przyczyny.
 Drugą bowiem przyczyną była ta jedność miejsca, o której mowa była wyżej. Poeta nie mógł przenieść widzów do innego miejsca, jak to robi Szekspir po kilka razy w każdym akcie; skoro więc akcja przenosiła się ze sceny, która była przed oczami widzów, do innego miejsca, nie mogła ona być im bezpośrednio przedstawiona, lecz tylko opowiadana przez świadków, to jest przez zwiastunów. To więc była przyczyna