na względzie oszczędności liturgicznej teatru attyckiego. Co to więc za pod-
stawa psychologiczna? Żeby ją sobie uprzytomnić, zwróćmy się do Szekspira, do jednej z jego najbardziej bogatych i ożywionych scen, sceny wygnania Kordelji w „Królu Learze“. Bierze w niej udział prawie cały personel tragedji: Król, Gonerila, Regana, Kordelja, książęta Albanji, Cornwalu, Kent, Burgundji, Francji i t. d. A teraz postawmy sobie pytanie: ile w ten gronie jest właściwie „ról“, to jest takich osób, za których rozwojem psychologicznym rzeczywiście staramy się śledzić. Po pierwsze jest taka oczywiście rola samego króla, głównego bohatera tragedji, którego tkliwość ojcowska względem ulubionej córki przechodzi w szalony gniew — jest to według greckiej terminologji „protagonista“. Drugie miejsce zajmuje nie
mniej wyraźnie wzruszająca postać Kordelji z jej skromnem hasłem „kochać i milczeć“; jest to więc „deuteragonista“. Trytagonistą będą z pun-
Uwaga |
---|
Strona:PL Zieliński Elementy dramatyzmu.pdf/50
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Ta strona nie została skorygowana