Ta strona została zatwierdzona
22
STACYA SIÓDMA.
Jezus upada po raz drugi.
Tłuszczo zuchwała, czemuż tak złośliwie,
Na Dobro moje i nielitościwie
Ciągle się miotasz? gdy już, jak bez duszy
Upadł raz drugi, wśród ciężkiéj katuszy.
O dobry Jezu! przez Krew Twą i znoje,
Odpuść, ach! odpuść, wszystkie grzechy moje.
Upadamy przed Tobą Chryste i błogosławimy Tobie,
Żeś przez święty Twój Krzyż świat odkupił.
Siódma stacya przypomina to miejsce, w którém Jezus zbolały i coraz bardziej nękany, już po raz drugi upada pod Krzyżem.
ROZMYŚLANIE.
Spojrzyj na Pana Jezusa na ziemię powalonego, przygniecionego boleściami, zdeptanego przez nieprzyjaciół, pośmiewanego przez pospólstwo, i uważ, że twoja to pycha tak Nim potrąciła, twojato wyniosłość tak go poniżyła. Ach! uniż więc nakoniec hardego czoła twego, a skruszoném sercem nad swoją przeszłością ubolewając tak do Pana twego przemawiaj:
