Strona:PL Wacław Potocki - Ogród fraszek T1.djvu/111

<section begin="a158"/>

158. Do astrologow w powietrze krakowskie. Anno 1679. (F.)

Co żywo przed powietrzem z Krakowa uchodzi,
 Że i astrologowie: aza się to zgodzi,
Napisawszy tyle ksiąg o powietrzu rożnych,
 Samym nie wiedzieć, ani przestrzedz nieostrożnych?
Wierzymy bez aspektow i bez gwiazd po prostu,        5
 Że powietrze, gdy ludzi co dzień grzebą po stu.
Albo Krakow w tak ciężkiej ratujcie chorobie,
 Wszak siostrami Mathesis z Mediciną sobie,
Albo w nim na dowod swej zostańcie nauki.
 Aleć się, jako widzę, układacie w juki.        10

<section end="a158"/> <section begin="a159"/>

159. Mroz na Zielone Świątki, 29 Maii 1678. (F.)

Wtenczas, gdy nowym ludzi zagrzewając palem,
 W ogniu Duch Święty z nieba wszedł do Jeruzalem,
Nas mroźny wiatr połnocnych tak przedymał duchow,
 Że przyszło zapomnianych dobywać kożuchow.
Tam rożnymi języki mowią cuda Boże,        5
 Tu ledwie zmarzła gęba jednym przerzec może.
Czy tylkoż w Jeruzalem masz Panie swych ludzi,
 Że ich tam Duch Twoj grzeje, nas w Podgorzu studzi?

<section end="a159"/> <section begin="a160"/>

160. Do rosłego chłopa o jednym oku. (F.)

Nie wiem z jakiej mnie miary ludzie pysznym zową.
 Że ich okiem przenosisz, przenosząc i głową.
Nie jednym tylko okiem, przeniósłbym obiema,
 Lecz trudno, rzekszy prawdę, kiedy ich kto nie ma.

<section end="a160"/> <section begin="a161"/>

161. Do pana Gomolińskiego. (F.)

Gomołyś po przezwisku, lecz z tak rzeźwą damą
 Żeniąc się, patrzaj, żebyś nie był rzeczą samą.

<section end="a161"/> <section begin="a162"/>

162. Rozum na złe obrocony. (D.)

Oczywista ślepota i szatańskie czary:
 Co miał rozum naturze przybierać kantary,

<section end="a162"/>