Ta strona nie została skorygowana
9.
NITIMUR IN CASSUM.
Spójrz: wszakże duszy, która spełnia trud —
ten w światło lot, — wiedza nie ukoi;
napróżno biedne serce u podwoi
rozumu ból kojących szuka wód!
Lecz żywot ten, co się przed znojem cnót
nie cofa, głupotę śmiechem poi;
i oczy te, które płacz niepokoi,
nie znają snu, ni szczęścia sennych złud.
Biedne me oczy, w których pożar lśni!
Kiedyż powieki zamkną się nad wami
i sen w spragnionej duszy mej zagości?
O umęczone serce ty!
O duszo, ciało zmożone trudami:
kiedyż spoczynku zaznacie błogości?
Kiedyż wam będzie przed tym jasnym tronem
nagroda daną za znój długich dni?
Jakaż zapłata będzie słusznym plonem?
