Ta strona nie została skorygowana
WCZORAJ A JUTRO.
Czas zamknąć wieko serca
na rygle kute, mocne,
by nie wszedł w głąb szyderca,
ni mrozy burz północne;
by się nie wkradła ręka,
co po wstyd cudzy sięga,
ni strach, co słabych nęka,
ni dawnych walk mitręga!
Czas zamknąć Przeszłość w skrzyni
na zamków kutych troje;
niech dusza ład w niej czyni,
niech dawne skryje znoje.
Na dnie niech spoczną burze,
wyblakłe sny, zawody,
powiędłe uczuć róże,
wczorajszej woń pogody;
pożółkłe wspomnień karty,
i łzy krwawego żalu,
co serce gryzł uparty,
aż w kryształ wrósł opalu.
