razą, prowadzona dzięki dobrej woli personalu sanitarnego i pomocy czynników miarodajnych, rozrosła się ona tak, iż jej utrzymanie stało się obecnie koniecznością, jej istnienie niezbędnem. Czy ta działalność ma być tylko przemijającą, czy kolumny sanitarne i grupy szczepiące mają zniknąć po ukończeniu walki z zarazą, czy też mają pozostać jako trwałe pogotowia, zawsze łatwe do obudzenia na wypadek zarazy? To pytania, które łączą się z bardzo prostą, lecz ważną sprawą, a mianowicie ze sprawą kosztów całego przedsięwzięcia. Do dziś dnia, choć z wielkim trudem, ciężar wydatków ponosi K. B. K.; do dziś jeszcze ze strony społeczeństwa nie płyną ofiary na cele z tą akcyą związane; ale może teraz, kiedy parumiesięczna owocna działalność dała już poznać wartość i dała podstawy do krytyki młodej instytucyi wojennej, może też i na cele ratowania ludu od śmierci z zarazy popłyną wydatniejsze ofiary, pozwalające na utrzymanie i rozwój całej akcyi sanitarnej.
