Strona:PL Siedlecki - Cztery miesiące walki z zarazą.pdf/27

—  21  —

medycyny, którzy obejmują kierownictwo ekspedycyi; druga osoba to zwykle przyrodnik, przyrodniczka lub pielęgniarka, pełniąca funkcye asystenta. Telegramy ze starostw wzywają te grupy do powiatów zagrożonych. Z Krakowa biorą one skrzynię z najprostszymi przyrządami do szczepień i podręczną pielęgniarską apteczkę, zawierającą jednak tylko te leki, których bez recepty dostać można w aptece. Składana miednica, strzykawki, proste chirurgiczne narzędzia i zapas środków dezynfekcyjnych dopełniają rynsztunku. W mieście powiatowem fizyk kieruje te grupy do miejsc najprędzej potrzebujących pomocy; na wsiach ksiądz ludność nakłania i poucza, ogłasza się dzień szczepienia, a staraniem gupy jest zawsze, by wszyscy zgłaszający się zostali odrazu zaszczepieni.
 W ostatnich czasach szczepi się głównie ospę. Rzecz zadziwiająca na pozór, że w Galicyi, gdzie od lat wielu słyszy się o przymusowem szczepieniu przeciw ospie, jednak dość znaczna część ludności wogóle nigdy nie była szczepiona, a przeważna część, szczepiona w dzieciństwie później wcale temu zabiegowi powtórnie się nie poddawała. Praca więc niemała czekała te grupy szczepiące. I rezultat ich działania już dziś da się w poważnych