Strona:PL Siedlecki - Cztery miesiące walki z zarazą.pdf/25

—  19  —

starszego lekarza sztabowego Dra Ungera. Niemniej życzliwe stnowisko zajął Zarząd ruchu kolejowego, ułatwiający transporty i dozwalający na korzystanie z opału, pobieranego po cenie kosztów z różnych stacyj, leżących blisko szpitalików wiejskich. I prywatni ludzie spieszyli z pomocą; niektóre firmy dały znaczne opusty, firma Rząca i Chmurski, dostarczająca wód z 30-procentowym opustem, zapewniła zdrową wodę dla personalu i chorych w okolicach, gdzie studnie są zakażone. Wydatnych zniżek udzielały też firmy R. Drobnera, oraz K. Niesiołowskiego. Ta, dość ogólna życzliwość, za którą gorące i szczere podziękowanie się należy, była bezsprzecznie podnietą przy pracy w kolumnach sanitarnych.
 A praca to niełatwa. Szpitaliki wiejskie, nieraz małe i ciasne, w zimowe, śnieżne dnie, zasypane zawieją, tracą na chwilę związek ze światem; dla czuwających na posterunkach pielęgniarek jedynym światem staje się troska o chorych i praca przy nich ciągła, żmudna i ciężka — lecz owocna. Stają te młode ochotniczki, często nie znające przedtem grozy życia, do walki ciężkiej, a prowadzonej z wrogiem niewidzialnym, czasem nawet nieznanym. Przy całej powadze sytuacyi i świadomości niebezpieczeństwa pełnią one służbę ochoczo, a wysiłek fizyczny i moralny nie pozbawia