Ta strona nie została skorygowana
prostych i prostych uczuć, których nikt już teraz nie rozumie.
Na grobie jej, na cichym cmentarzyku górskim, rośnie trawa tylko; ale Anina zadowolona jest z tego. Ona sama była w życiu swojem taką trawą, chylącą się pod cudze stopy, ale zawsze odradzającą się, żywioną sokami szlachetnemi; dla siebie samej nie żądającą niczego, prócz słońca i dżdżu, żyjącą jedynie po to, aby nieść innym w ofierze niezmordowanej pogodę, spokój i ukojenie.
