konsulatów i pretury, tak niewiasty podług liczby mężów lata swe liczą.[1] Rzeczą więc uważnego czytelnika będzie oddzielić przesadę od prawdy, a uwzględniając inne okoliczności cechujące daną epokę, należyte sobie wyrobić pojęcie o życiu rodzinnem Rzymian czasów cesarstwa.
Tak n. p. pamiętać należy, że owo zbyt dumne występowanie kobiet rzymskich ma swoje usprawiedliwienie w dumie rodowej Rzymian w ogóle, że filozofowie, retony i satyrycy rzymscy wiele przesadnych zarzutów czynili kobietom rzymskim nie z własnego doświadczenia, lecz czerpali je z karykaturalnych obrazów komedyopisarzy greckich, że wreszcie we wszystkich warstwach społeczeństwa rzymskiego nawet w czasach najgłębszego upadku obyczajów było wiele matron zacnych i największego szacunku godnych.
- ↑ Sen. de benef. III, 16.: numquid iam ulla (mulier) repudio erubescit, postquam illustres quaedam ac nobiles feminae non consulum numero sed maritorum aunos suos computant et exeunt matrimonii causa, nubunt repudii?
