Ta strona nie została skorygowana
4.
A podłoga, choć z desek,
Miała damską naturę,
Źrenicami swych gwoździ
Oczkowała doń w górę.
5.
Aż nareszcie się sufit
Takim ogniem zapalił,
Że na lubą podłogę
Z całym domem się zwalił.
6.
I oboje w uścisku
Dola jęła tu sroga:
Sufit prysnął w kawały!
Zwęgliła się podłoga!…
A morał ztąd?
7.
Skoro gołym jest sufit
I podłoga też goła, —
Niechaj wszelkich amorów
Odechce się im zgoła.
