Strona:PL Ajschylos - Prometeusz skowany.djvu/54

<section begin="p19b"/>rzeki biorą początek wszystkie wody słodkie na lądzie. Oceanos był najstarszym z tytanów, synem Uranosa i Gai.<section end="p19b"/>
 Str. 19, w. 30-31: <section begin="p20"/>w ciężkim znoju ginie, dźwigając słupy niebios i ziemi. — Grecy wyobrażali sobie niebo jako twarde sklepienie, podtrzymywane na samym krańcu ziemi przez tytana Atlanta (czyli Atlasa), który na swoich barkach dźwigał ciężar nieba.<section end="p20"/>
 Str. 20, w. 2: <section begin="p21"/>Tyfon — olbrzym o stu głowach węża. Wtargnął on do nieba, aby obalić Zeusa, ale Zeus zabił go piorunem i przywalił wulkanem Etną.<section end="p21"/>
 Str. 20, w. 2: <section begin="p22"/>Gaja — bogini ziemi.<section end="p22"/>
 Str. 20, w. 14-15: <section begin="p23"/>Głęboko w wnętrza Etny... skry Hefajstos ciska. — Pod Etną miała się znajdować kuźnia Hefajstosa.<section end="p23"/>
 Str. 20, w. 22: <section begin="p24"/>jakkolwiek go Zeus w węgiel obrócił swym gromem. — Cały ten obraz jest reminiscencją wybuchu Etny, który Ajschylos widział około 475 r.<section end="p24"/>
 Str. 21, w. 15: <section begin="p25"/>ten ptak mój czworonożny — koń skrzydlaty.<section end="p25"/>
 Str. 22, w. 21-22: <section begin="p26"/>płaczą Kolchidy mieszkańcy i dziewki, pochopne do wojny. — Amazonki, wojownicze niewiasty, mieszkające w Kolchidzie.<section end="p26"/>
 Str. 22, w. 25: <section begin="p27"/>u wód meockich wybrzeży. — Wody meockie — teraźniejsze morze Azowskie.<section end="p27"/>
 Str. 25, w. 5: <section begin="p28"/>i ptaków krzywoszponych rozróżniają loty... — Starożytni wróżyli z lotu ptaków, z wnętrzności ofiarnych zwierząt, ze znaków ognia ofiarnego i t. d.<section end="p28"/>
 Str. 25, w. 27: <section begin="p29"/>Mojra — bogini przeznaczenia; przedstawiano ją albo jako jedną boginię, albo jako ich trójcę.<section end="p29"/>
 Str. 26, w. 1: <section begin="p30"/>Erynje — duchy piekielne, pierwotnie mścicielki przelanej krwi zabitego, potem wogóle stróże moralnego porządku świata.<section end="p30"/>
 Str. 27, w. 23: <section begin="p31a"/>Io — córka Inacha, króla Argosu, umiłowana przez Zeusa. Hera, małżonka Zeusa, kierowana zazdrością, przemieniła piękną Io w krowę i poleciła Argosowi, potworowi o tysiącu oczach, aby ją pilnował. Argosa zabił Hermes. Wtedy Hera zesłała gza, który nie daje Io spokoju, pędzi ją po całym świecie, <section end="p31a"/>