Strona:PL Ajschylos - Prometeusz skowany.djvu/53

 Str. 11, w. 16-17: <section begin="p10"/>z przerażonego lica starł mi dziewiczy srom.— Grecy uważali, że dziewicy nie przystoi opuszczać domu i rozmawiać z mężczyznami.<section end="p10"/>
 Str. 12, w. 11: <section begin="p11"/>Hades — podziemna siedziba zmarłych.<section end="p11"/>
 Str. 12, w. 11: <section begin="p12"/>Tartar — głęboko pod ziemią znajdująca się przestrzeń, którą starożytni wyobrażali sobie jako okrągłą płaszczyznę. Tartar jest tak oddalony od Hadesu, jak niebo od ziemi. Panuje tam wieczna noc. Straszna ta przepaść jest więzieniem ukaranych bogów; tam też strącono wszystkich tytanów, którzy stawiali opór Zeusowi.<section end="p12"/>
 Str. 12, w . 28: <section begin="p13"/>Uranowy ród. — Tytani są potomkami Uranosa, pierwszego władcy świata. Tytan Kronos pozbawił Uranosa władzy i zajął jego miejsce, Kronosa zaś zwyciężył Zeus. Tytanowie, uosobienie żywiołowych potęg natury, zostali zamknięci w Tartarze. Panowanie więc Zeusa oznacza opanowanie potęg żywiołowych i rząd rozumu oraz praw moralnych.<section end="p13"/>
 Str. 13, w. 4: <section begin="p14"/>gdy zechce (Zeus) usłyszeć wieści. — W tem ujęciu mitu Zeus nie jest wszechwiedzącym. Przyszłość znana jest tylko Matce-Ziemi, która tej wiedzy udziela synowi swemu, Prometeuszowi.<section end="p14"/>
 Str. 13, w. 5-6: <section begin="p15"/>jaki go zamach nowy z berła obedrze i cześci. — Prometeusz ma tu na myśli miłość Zeusa ku Tetydzie, córce Nereusza; ze związku z nią miał powstać silniejszy od ojca syn, któremu sądzone było pozbawić go władzy.<section end="p15"/>
 Str. 13, w. 26: <section begin="p16"/>syn Kronosa. — Zeus.<section end="p16"/>
 Str. 13, w. 27-28: <section begin="p17"/>srogi to władca i prawa kuje dowolne. — Dowolne dlatego, że nie są to prawa natury, lecz prawa rozumu.<section end="p17"/>
 Str. 14, w. 19: <section begin="p18"/>Temis i Gaja — dwie nazwy jednej bogini. Zwykle tradycja je rozróżnia i uważa Temidę za córkę Gai.<section end="p18"/>
 Str. 17, w. 20: <section begin="p19a"/>Oceanos — bóg wszystkich rzek i źródeł. Grecy wyobrażali sobie ziemię jako okrągłą płaszczyznę, otoczoną, jakby pasem, rzeką Oceanosem, która nie ma ani końca, ani początku; wody płyną i w jedną i w drugą stronę. Od tej to <section end="p19a"/>