Str. 6, w. 2: <section begin="p01"/>Hefajstos — syn Zeusa, bóg ognia.<section end="p01"/>
Str. 6, w. 2: <section begin="p02"/>Kratos i Bia — uosobienia gwałtu i przemocy
(kratos po grecku znaczy siła, bia — przemoc).<section end="p02"/>
Str. 6, w. 15: <section begin="p03"/>krewne przybić plemię. — Prometeusz jest przez matkę swoją, Temidę, wnukiem Uranosa, pierwszego władcy świata, którego prawnukiem jest Hefajstos.<section end="p03"/>
Str. 6, w. 18-19: <section begin="p04"/>o ty, wielkoduszny Temidy prawej synu. — Prometeuszu.<section end="p04"/>
Str. 7, w. 24: <section begin="p05"/>o, jakiż wstyd uczuwam do swego rzemiosła! — Hefajstos jest patronem sztuki kowalskiej; przedstawiano go jako boga-kowala.<section end="p05"/>
Str. 9, w. 19: <section begin="p06"/>przemyślnikiem zwali cię bogowie. — „Prometheus" znaczy po grecku: myślący naprzód, przezorny, przemyślnik.<section end="p06"/>
Str. 10, w. 10: <section begin="p07"/>ten nieśmiertelnych hufców młody wódz. — Zeus. Według podania, za pradawnych czasów panował nad światem Kronos wraz z tytanami; syn jego, Zeus, pozbawił go władzy i zaczął nowe rządy bogów. Tragedja Prometeusza rozgrywa się wkrótce po objęciu władzy przez Zeusa.<section end="p07"/>
Str. 10, w. 14: <section begin="p08"/>widzę, co się stanie. — Prometeusz ma dar proroczy jako tytan, syn Matki-Ziemi, która wie wszystko, co będzie.<section end="p08"/>
Str. 11, w. 9: <section begin="p09"/>chór Oceanid. — Oceanidy, córki tytana Oceanosa; im gleba zawdzięcza swą urodzajność, rolnik — bogactwo. Liczba ich była nieokreślona, wspominano je zawsze w liczbie mnogiej. Jako córki tytana i jako boginie łagodne i dobrotliwe, przychodzą pocieszyć tytana Prometeusza w jego nieszczęściu. Przybywają na skrzydlatym wozie.<section end="p09"/>