lemi; motyl, jako symbol nieśmiertelności.
Psychiczny, gr., duchowy, tyczący ś. ducha i objawów życia: duchowego, nie podpadający pod zmysły.
Psychika, gr., ogół cech duchowych jednostki a. narodu.
Psychizm, gr., nauka o duszy.
Psychjatra, gr., lekarz chorób umysłowych..
Psychjatrja, gr., część medycyny, zajmująca ś. badaniem i leczeniem chorób umysłowych.
Psychofizjolog, gr., uczony, zajmujący ś. psychofizjologją.
Psychofizjologia, gr., nauka, badająca związek, zachodzący między zjawiskami psychicznemi a temi ze zjawisk fizjologicznych, które stale towarzyszą różnym objawom życia duchowego.
Psychofizyk, gr., uczony, zajmujący ś. psychofizyką.
Psychofizyka, gr., nauka, zajmująca ś. stopniem i rodzajem zależności życia duchowego człowieka od otaczających zjawisk zmysłowych i stosunkiem naszych wrażeń do wywołujących je podniet.
Psychogieneza, gr., rozwój stopniowy władz duszy u człowieka.
Psychognozja, gr., badanie duszy.
Psychografja, gr., opisanie duszy.
Psycholog, gr., uczony, zajmujący ś. psychologją, badacz i znawca duszy ludzkiej.
Psychologiczny, gr., tyczący ś. psychologji, oparty na jej zasadach i wynikach.
Psychologja, gr., nauka o duszy, o objawach psychicznych i prawach życia duchowego.
Psychomancja, gr., wywoływanie duchów.
Psychometrja, gr., mierzenie trwałości i natężenia siły duchowej.
Psychomotoryczny, gr., poruszający duszę (mózg).
Psychopata, gr., chory umysłowo.
Psychopatja, Psychoza, gr., choroba psychiczna, nienormalny stan umysłowy.
Psychopatogienja, gr., badanie przyczyn powstawania chorób umysłowych.
Psychopatolog, gr., uczony, zajmujący ś. psychopatologją.
Psychopatologja, gr., nauka o zmianach czynnościowych a. anatomicznych tkanki nerwowej z zaburzeniami inteligiencji; psychjatrja.
Psychoza, gr., choroba umysłowa, obłąkanie.
Psychrometr, gr., narzędzie do mierzenia wilgoci w powietrzu, hygrometr (f.).
Psykać, dok. Psyknąć; wydawać głos syczący, syczeć, wołać: ps! pst!
Psyknąć — p. nied. Psykać.
Psyt! — p. Pst!
Pszczelarka, kobieta, zajmująca ś. hodowlą pszczół.
Pszczelarski, dotyczący pszczelarza a. pszczelnictwa.
Pszczelarz, Pszczolarz, hodowca pszczół, pasiecznik, właściciel pasieki, znawca pszczół i ich życia.
Pszczeli — p. Pszczelny.
Pszczelnictwo, hodowla pszczół, nauka prowadzenia pasieki.
Pszczelnik, miejsce, gdzie ule stoją, pasieka; pszczelarz; roślina z rodziny wargowatych, pszczolnik.
Pszczelny, Pszczeli, Pszczoli, Pszczolny, właściwy pszczołom: ul p.; chleb p. = miód z woszczynami; rzecz., dozorca p. = dozorca pasieki, pasiecznik; w bot., róża p-a — p. Czystek.
Pszczolarski — p. Pszczelarski.