Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0911

Z., = nadmiernie, zbyt, nader (na Z. jest tego; o przykra nad Z. nowino!).

Zamiara, zamierzona, oznaczona praca dzienna.

Zamiarkować, zmiarkować.

Zamiasto, zamiast.

Zamiat, p. Zamiot.

Zamiatać, p. Zamieść.

Zamiatywać, p. Zamieść.

Zamiąć, niedok. zaminać, mnąc zagnieść.

Zamieć, zamiot, zamiota, wir morski.

Zamienieć, zaniemieć.

Zamiennik, 1) zdrajca; 2) ten, co zamienia, zamieniacz.

Zamierać, p. Zamrzeć.

Zamierzać, p. Zamierzyć.

Zamierzch, zamierzk, 1) zmierzch, mrok zapadający; 2) Z. w oczu = choroba oczu, gdy się w oczach robi ciemno.

Zamierzchnąć, zamierzknąć, 1) zapaść mrokiem, zmierzchnąć się; 2) zamierzchło mi w oczach = zrobiło mi się ciemno w oczach; 3) Z. gdzie = zostać zaskoczonym przez mrok, przez noc (zamierzchła w pustyni).

Zamierzk, p. Zamierzch.

Zamierzkać, zaciemniać, zamraczać (zamierzkanie = mroczki w oczach).

Zamierzknąć, p. Zamierzchnąć.

Zamierznąć, obmierznąć.

Zamierzyć, niedok. zamierzać, 1) zakreślić miarą, ograniczyć (Bóg ujął wodę brzegami zamierzonemi; stawić się na zamierzoną godzinę = na wyznaczoną godzinę); 2) pomylić się w mierzeniu (zamierzył łokieć jeden).

Zamiesz, zamieszenie, zaczyn do ciasta.

Zamieszacz, p. Zamięsiciel.

Zamieszaczka, zamącicielka, zaburzycielka.

Zamieszać, zamięszać, niedok. zamieszawać, zamieszywać, zmącić, pomieszać (człowiek zamieszanego rozumu =