Kuran, kurhan, mogiła.
Kurbanić, krzywić, marszczyć, grubić.
Kurcjanie, dworzanie, szlachta.
Kurcz, p. Pokurcz[1].
Kurczawy, 1) kurczowy; 2) cierpiący na kurcze.
Kurdesz (z tur. kardàsz, brat), 1) braterska przyjaźń; piosenka, śpiewana przy kielichu; 2) dawny taniec polski.
Kurdowaty, nizki, karłowaty.
Kurdwan, kurdyban, p. Korduan.
Kurdybannik, p. Kordybanik.
Kurencja, kurs (pieniędzy).
Kurenny, koszowy, kozacki.
Kureń, chata kurna, dymna; obóz, pułk kozacki.
Kurfirst, kurfierst, kurfirszt, elektor, jeden z siedmiu książąt Rzeszy niemieckiej, obierających cesarza.
Kurgiewer, rodzaj białej broni.
Kurhan, kuran, kopiec, mogiła.
Kurniawa, zawierucha, zadymka.
Kuropłoch, kuropłosz, kuropatniczek, 1) tchórz, udający zucha; lekkoduch, pędziwiatr; 2) handlujący drobiem; sługa, doglądający kur.
Kuropój, kur, kogut.
Kuroślep, kurza ślepota, ślepota zmierzchowa, niedowidzenie o zmierzchu.
Kurowa śklenica, duży kufel.
Kurp, kurpiel, łapeć, chodak, kierpeć.
Kursyr, kursor, posłaniec, listonosz
Kurśnirz, kuśnierz.
Kurta, kusy.
Kurtyzan, p. Kortezanin.
Kurtyzana, kurtyzanka, kurtyzantka, kortezana, zalotnica, nierządnica, dama z półświatka.
Kurtyzanować, p. Kortezjować.
Kurulny, krzesło kurulne, krzesło wyższych dostojników rzymskich w senacie.
Kurwatura (łac.), pastorał biskupi.
- ↑
Błąd autorów; odwołanie do hasła, które w tym słowniku nie istnieje. Zobacz to hasło w Encyklopedii staropolskiej i w Słowniku ilustrowanym języka polskiego.