Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0108

Gorgolić się, 1) szemrać, utyskiwać; 2) nadymać się, puszyć się.

Gorgulik, (z włos. gorga — gardło), ozdoba przy kołnierzu kobiecym

Gorlić się, gniewać się, oburzać się.

Gorllwy, w znacz.: 1) zazdrosny; 2) porywczy, popędliwy.

Gorywać, często gorzeć.

Gorz, górz, 1) palenie w gardle, zgaga; 2) pożar, pogorzelisko,

Gorzałkoś, pijak.

Gorzący, gorący.

Gorzciejszy, gorzczejszy, bardziej gorzki.

Gorze, nieszczęście, biada! źle!

Gorzec, gorączka.

Gorzekać, mówić: gorze! biada! narzekać.

Gorzelina, pogorzelisko, zgliszcza.

Gorzelny, palny, przeznaczony do spalenia.

Gorzenieć, gorzknąć.

Gorzkopierny, gorzki i pieprzny.

Gorzyć się w kim, nie pochwalać, oburzać się.

Gospodować, stawać gospodą.

Gospodyn, gospodzin, pan.

Gospodynić, rządzić, przewodniczyć.

Gospodynów, gospodnów, gospodzinów, pański.

Gospodza (gospodze!) pani.

Gospodzin p. Gospodyn.

Gostek, gość.

Gościa, gość (gdy mowa o kobiecie.

Gościna, w znacz.: podróż, podróżowanie, zwłaszcza za granicę.

Gościeniec, gościniec.

Gościnia, droga, gościniec.

Gościny, obcy, cudzoziemski.

Gościnnik, gospodarz stowarzyszenia wolnych mularzy.

Gościństwo, wychodztwo, pielgrzymowanie.

Gość, dusza (dla której ciało jest czasowym schronieniem.

Gotowcem, 1) na pogotowiu, na podorędziu; 2) z gotowością, chętnie.

Gowor, gawor, 1) mowa, rozmowa; 2) szelest, szmer; 3) zmowa, konszachty.