Strona:Klemens Junosza - O sto cekinów!.djvu/6

 Jechali kupcy na wielbłądach, szeikowie na koniach, a pospólstwo na mułach i wołach.
 Rzecznicy, przed gronem kadych, przedstawiali sprawę palmowych liści. Lud szeptał, że te sto cekinów spornych, pożarło dwadzieścia setek drugich cekinów.
 Perły wymowy i mądrości sypały się obficie — lud zdumiony słuchał, wreszcie laufer zatrzasnął drzwi od izby sądowej i wszyscy oczekiwali wyroku.
 Dwakroć przesypał się zwolna ładunek piasku w klapsydrze, po czem wyszedł pomocnik kadych i zwaśnionym czytał CVI rozdział Koranu „o zgodzie i jedności Koreiszytów.“

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 Ale piękny kwiat zgody nie zakwitnął jeszcze w zgromadzeniu kupców, a sto cekinów Imbir-baszy stało się rafą szkodliwą, dla okrętów Alego i drużyny jego.

---